Knollen naar hun winterschuilplaats

Bij een tuin horen ook rituelen. In het voorjaar de planten de tuin in. In het najaar de planten de tuin uit. Maar wel zo lang mogelijk uitstellen natuurlijk. De knollen van dahlia’s en chocoladebloemen (Cosmos atrosanguinea) kunnen niet tegen de vorst in de grond. Een nachtvorstje kan alles boven de grond beschadigen, onder de aarde wordt het pas linke soep als er langdurige vorst op het programma staat (in Duitsland noemt men dat Dauerfrost). Nou stellen de winters de laatste jaren weinig voor, maar de kans blijft aanwezig (voorlopig?) dat er een periode optreedt met vorst die ook in de grond doordringt.

Enfin, begin november leek ons het moment aangebroken dit jaar deze vorstgevoelige knollen uit de grond te halen. In beide planten zaten nog aardig wat bloemen. Het loof van de dahlia’s moest er toch af en dat leverde nog een flinke bos bloemen op. De chocoladebloemen zijn met kluit en al in een plantenbak de kelder in gegaan. Vorig jaar waren de knollen van de laatste wat ingedroogd en dat willen we dit jaar voorkomen door ze wat meer beschutting van aarde in de plantenbak te geven en af en toe een slokje water.

De knollen van de Bishop of Llandaff waren echt reusachtig. Die van de chocoladebloem waren lang niet zo spectaculair. De kelder in, en nu maar afwachten wat 2017 gaat brengen.